เอาเข้าแล้วไง ไม่ทันจะเข้าห้องน้ำชำระคราบคาว เปลี่ยนกางเกงในเสร็จ
โดนจนได้ มานะคิดในใจหลังจากที่เลขาหัวหน้าแผนกเรียกพบ เรื่องที่กังวลใจที่สุดคงเป็นเรื่องเขานอนหลับในห้องทำงานเมื่อสักครู่นี้
ไม่วายโดนตักเตือนชุดใหญ่แน่ “เธอเรียกพบเรื่องอะไร” มานะถาม “ไม่ทราบค่ะ”
เลขาหุ่นสวยเซ็กซี่
ทรงโตบอก คงไม่ใช่เรื่องใช้คอมพิวเตอร์บริษัทโหลดหนังโป๊หรอกนะ ในใจคิดพร้อมสายตากับมองสอดส่อง
ตั้งแต่ตรงขาอ่อนไปหน้าอกทรงโตคับแน่นไปจนถึงริมฝีปากหน้าดูด “เชิญที่ห้องหัวหน้าคะ”
มานะเดินตามหลัง
ตามองสะโพกภายใต้ชุดกระโปรงสั้นทำงานโยกส่ายไปมาขณะเดินตาม บั้นท้ายน่าจับกระแทกหนักๆดีนัก
ถ้าในฝันเมื่อครู่นี้เป็นแม่เลขาคนนี้นะ ถึงเป็นผีก็เอาหละหว้า เสียดายที่เธอไม่สนใจวิศวกรจบใหม่อย่างเขาเลย
สงสัยจะชอบตีฉิ่งกับหัวหน้าแผนกแน่นอน เขาคิดเรื่องนี้ตลอดจนไปถึงห้องหัวหน้าแผนก
หัวหน้าแผนกเธอเป็นผู้หญิงแก่วัยกว่าเขาประมาณ 7-8
ปี
อายุประมาณ 30 ต้นๆ ถือว่าไม่แก่มาก หน้าสวยตาคมออกหยิ่งๆ หุ่นยังสวยกระชับเหมือนสาววัย
20 บางครั้งเขาก็ชอบแอบส่องใต้กระหัวหน้าอยู่บ่อยๆ เธออาจจะไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนเลย
น้องสาวน่าสดใหม่ฟิตกระชับ และเธอไม่ค่อยจะสุงสิงกับผู้ชายเลย เขาจึงไม่สนิทกับเท่าไร
เวลาโดนผู้ชายแซว เธอมักไม่มีอาการเขินอายแต่อย่างใดแถมยังออกท่าทางไม่พอใจ ที่สำคัญชอบติดออกคำสั่งแกมบังคับบ่อยๆ
เมื่อไรที่ต้องมาเจอกับหัวหน้า ภายในห้องมักอยู่ภายใต้บรรยากาศเคร่งเครียดเสมอ “เชิญนั่งค่ะคุณมานะ”
เธอบอกและมานะนั่งลง
“คุณใช้คอมพิวเตอร์ของบริษัทโหลดหนังโป๊ใช่ไหม” เอาละไม่ทันไรเธอถามเข้าเรื่องตรงไปตรงมาอย่างรวดเร็ว
แต่แทบยังไม่ได้ทันคิดคำตอบแก้ตัว แม่เลขาทรงโตของเธอก็เดินมาประชิดพร้อมกับใช้เชือกมัดเขาไว้กับเก้าอี้
“คุณควรได้รับการลงโทษ” เธอพูดเสร็จก็เดินเข้ามารูดซิบกางเกง ใช้มือลูบคลำท่อเหล็ก
“มันเกิดอะไรขึ้นวะ นี้ยังฝันต่อจากเมื่อตะกี้อีกหรือเปล่า” มานะคิดในใจ ส่วนเลขาเธอแกะกระดุมเสื้อเปิดให้เห็นชั้นในและหน้าอกทรงโตขาวนวล
เดินเข้ากอดรัดกับมานะ ไม่น่าเชื่อ ช่างอะไรที่ดีเหลือเกิน เขาไม่สนอีกต่อไปแล้วในตอนนี้
ถึงเป็นฝัน ก็ขอฝันได้ฟัน มันๆได้เล่นเสียวกับทั้งคู่ต่อไปไม่ยอมตื่นเด็ดขาด หัวหน้าและเลขาเริ่มถอดกระโปรงและชั้นในออกจนหมด
ทั้งสองเปลือยเปล่า หน้าอกของหัวหน้าอวบอั๋นเต่งตึงไม่แพ้เลขาสาวคราววัยรุ่น ทั้งสองสะโพกผาย
ปั้นท้ายงอนงาม ตรงตามแบบแม่ของลูกที่มานะต้องการ คราวนี้จะออกคำสั่งยังไงก็ได้เขายอมทำตามหมดทุกอย่าง
เชิญกระทำชำเรามานะทั้งคู่ได้เลย ทั้งคู่ถอดเสื้อผ้าของเขา
บรรเลงกอดจูบลูบไล้ทั้งตัวมานะ ก่อนที่จะใช้เนคไทมัดปิดตาของมานะ “ฉันมีวิธีลงโทษให้เหมาะสมกับคุณอย่างสาสม”
เหมือนจะมีอะไรคล้ายเข็มขัดมารัดที่เอว
พร้อมกับมาอะไรบางอย่างครอบใส่ท่อนเหล็กน้อยของเขา
ทุกอย่างมืดมิดสิ่งที่สัมผัสได้มีเพียงผิวกายเนื้อนิ่มเล้าโลมทั่วเนื้อตัวเขา
ปลายลิ้นรับรสนมจากเต้าใบใหญ่ สลับไปมาเหมือนดื่มนมถุง 4 รส 4 ถุง กลิ่นหอมเหงื่อจากครีบคาวลอยอบอวล
เสียงคราง อือ อ้า เสียวเล่นสนุกดังสะท้อนเข้าใบหูทั้งสองข้าง มานะพยายามจินตนาการท่าเสียวต่างๆที่ทั้งสองประกบคู่ลงโทษเขา
ใบหน้าสวยยามสยิวเสียว ครางเสียงกระเส่า เจ็บแสบทรมานจะเป็นยังไง ท่อนเหล็กของเขาก็ค่อยๆยืดขยายยาวแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
แต่แล้วก็เหมือนมีอะไรแหลมๆหนามๆจิ้มรอบแท่งเหล็กเขา เธอแก้มัดเนคไทออก มานะก้มมองดูแท่งเหล็ก
เขาตกตะลึงอุทานเสียงดังออกมา มีบางอย่างมีหนามครอบอยู่รอบโคนท่อนเหล็กเขา
ยิ่งเมื่อท่อนเหล็กขยายใหญ่เท่าไรหนามแหลมยิ่งรัดมันเท่านั้น เธอทั้งสองยิ้มพร้อมทั้งประกบเล่นท่าเสียวตีฉิ่งให้มานะดู
หัวหน้าขยำเต้าทั้งสอง กอดเลียดูดดื่ม มือขยี้ครีบคู่ของเลขาจนเปียกแฉะให้เขาอิจฉา
นิ้วมือสอดเข้าใบในครีบลึกกระหวัดวิดเข้าออก เลขาดิ้นครางกระตุกสยิว ใบหน้าหวานหลับตาเคลิ้มแสดงความทั้งเจ็บทั้งเสียวทรมาน
มานะพยายามข่มแท่งเหล็กไม่ให้อ่อนไหวไปตามกับภาพที่เห็น เขาหลับตาเพื่อลืมอีกครั้ง แต่ภาพติดตาที่พึ่งเห็นยังคงแจ่มใสวนอยู่ในหัวชัดเจน
เสียงกระเส่า อ้า อ้า ครางของเลขาดังถี่ขึ้น พร้อมกับเสียงเนื้อครีบถูกสอดใส่ดังต่อเนื่อง
มันห้ามไม่ไหวแล้ว มันจะขยายแข็งตัวเต็มวัยแล้ว อ้าก กลิ่นน้ำคาวของเลขาผสมกับกลิ่นคาวเลือดพุงเสร็จทบกับใบหน้าของมานะ
เขาสะดุ้งตื่นเปิดตาถลนมองขึ้น พบใบหน้าสาวสวยสวมหมวกพยาบาลอยู่ข้างๆ
“เมื่อกี้ฝันอะไรอยู่ค่ะ” มานะงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ผมอยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมอยู่โรงพยาบาลเหรอครับ” มานะถามเธอ “ใช่คะ คุณนอนสลบมาได้ 2-3 วันแล้ว คุณโดนลูกกระสุนปืนยิงเข้าที่โคนขาหนีบและสลบไป” มานะรีบเปิดแผลดู “อุ๊ย เจ็บ ใช้จริงๆเราไม่ได้ฝันไป แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงคับ” นางพยาบาลหยิบหนังสือพิมพ์ให้มานะดู ข่าวบอกเหตุการณ์ปราบชุมชุมผู้ประท้วงด้วยมาตรการขั้นเด็ดขาดสถานที่หนึ่ง
ภาพข่าวเป็นรถเมล์เปล่ามีรอยกระสุนสายเส้นทางกลับบ้านของเขา มันเตือนสติให้เขานึกถึงเหตุการณ์วันนั้นได้ว่าขณะนั้นเขากำลังเดินทางกลับบ้านด้วยรถคันนี้
“ตอนแรกหมอบอกฉันว่า อาการบาดเจ็บจากโคนขาหนีบ อาจจะทำให้ท่อนเหล็กของคุณไม่แข็งตัวอีกต่อไป
แต่เมื่อกี้ฉันเห็นแล้วคะ คุณหายสบายดีไม่เป็นอะไรแล้ว” มานะเขินอายรีบดึงผ้ามาคลุมปิดท่อนเหล็กไว้ “ฉันขอไปแจ้งให้คุณหมอทราบก่อนนะ
อ๋อเกือบลืม มีจดหมายฝากจากเพื่อนคุณคนหนึ่งอยู่ในลิ้นชักคะ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น